Deze ochtend flitst de Indiaanse parabel van de 2 wolven door me heen. De parabel geeft weer dat we steeds een keuze hebben, kiezen voor het lichte (zonder het zware te verdringen) zoals vreugde, vrede, liefde, vertrouwen, .... of voor het donkere zoals boosheid, afgunst, verdriet, .....
Yin en yang : mijn stokpaardje. Zichtbaar in de natuur om ons heen, maar ook in ons. Het mannelijke en het vrouwelijke, en ook in het bewuste en onbewuste.
Jung noemde het donkere deel de schaduw. Dat deel in ons waarvan we niet bewust zijn, de verdrongen stukken, de stukken die we niet willen zien, het zijn echter ook de stukken waarin nog niet ontwikkelde talenten zitten.
Een kind wordt niet als een onbeschreven blad geboren. Het heeft al een bepaalde aanleg, met bepaalde talenten. De heelheid van een kind betekent ook écht heelheid, het donkere en het lichte, yin en yang, zijn in het kind aanwezig. Het kind is zowel tot heel lieve als tot nare dingen in staat.
De cultuur waarin we leven, onze omgeving, opvoeding, heeft een grote invloed op welke trekken in ons onbewust neigen te blijven... Mogelijk worden talenten niet ontwikkeld, waar dat elders wel mogelijk was geweest. Inhouden die niet gewenst zijn, worden weggedrukt. Deze schaduwinhouden zijn dan niet weg, maar de waarheid is dat dit nu in het onbewuste zit en daar blijft doorwerken. En als het gaat over onderdrukte emoties kan deze schaduw soms in alle heftigheid doorbreken, op een ongewenst moment naar buiten komen. Of we worden overgevoelig voor bepaalde thema's....
Het is daarom goed om ons bewust te zijn van onze schaduw, niet om deze te leven, maar om ervoor te zorgen dat hij niet te groot wordt en op ongewenste manieren naar buiten komt. Schaduwwerk dus.
Een mens die zich bewust is van zijn schaduw is vrijer, minder onderhevig aan emoties en minder geneigd tot verkeerde verwachtingen van hemzelf of de wereld..